در روایات نقل شده از تمدن "کشور افتاب تابان" در دوران سامورای ها و با استناد به تجارب خبرگان رزمی ان عصر  (میا موتو موساشی ...) چنین در میابیم که :

" پیروزی واقعی  در یک نبرد از ان کسی است که بدون خارج  و استفاده کردن از کاتانا بر حریف خود چیره شود".

بدون انکه بخواهیم تحلیلی جامع از زوایای مختلف این گفتار پر محتوی بنماییم توجه جویندگان را  به چند نکته اشکار از مفهوم روایت فوق  جلب میکنم :

"درجه تسلط روحی و روانی مبارز در لحضه حساس مرگ و زندگی / اعتماد بنفس مبارز در تشخیص - حس و عکس العمل  / تجربه  بالا و تلاش مداوم واستثنایی مبارز دربکار گیری فنون فرا  گرفته شده در قالب نهائی ان یعنی مبارزه (کومیته)"

لذا چنین میتوان پنداشت که: " کومیته ( مبارزه) در نهایت تنها راه ممکن و قابل قبولی است که به زیستنی با هدف – برای مسافران این طریقت- معنی خاص خود را میبخشد" چرا که راه ( دو ) خالی از مبارزه کوره راهی است باطل.

برای دست یابی باین مهم ابزاری لازم است و عزمی راسخ و یک شبه ره صد ساله نتوان پیمود.